Rozdział 4

Weszłam do windy, której wszystkie trzy ściany były oszklone. Wyglądałam źle, moje podkrążone oczy straciły swój dawny blask, włosy też żyły swoim życiem. Całościowo wyglądałam , jak nieszczęśliwa kupa. Wyszłam z windy potykając się o własne nogi, zmarszczyłam czoło próbując sobie przypomnieć jaki numer mieszkania ma mój przyjaciel. Intuicja podpowiadała mi, aby kierować się ku drzwiom na końcu korytarza. Zapukałam kilka razy, wyprana z energii i moralności oparłam czoło o futrynę. Po chwili ujrzałam Olly'ego, który widząc w jakim stanie jestem automatycznie schował mnie w swoich ramionach.

- Chodź, mała- szepnął prowadząc mnie za rękę di wnętrza mieszkania- jest źle, widzę to, twoim zadaniem jest opowiedzieć mi wszystko po kolei, a potem postaram ci się pomóc- powiedział lekko się uśmiechając, jego dłonie spoczęły na moich ramionach. Patrzył w moje oczy, lecz ja unikałam kontaktu wzrokowego. Pomimo tych lat rozłąki, jesteśmy emocjonalnie związani ze sobą nawzajem. Mój ból jest jego bólem, jego moim. Nie chciałam go zamartwiać, ma swój związek i nigdy nie wybaczyłabym sobie, gdyby rozpadł się przez moje gówna. Z kuchni przyniósł butelkę czerwonego wina i truskawki (kocham je i kocham wina, na które nigdy nie będzie mnie stać). Poszliśmy do sypialni, następnie wprowadził mnie na taras.

- To jest piękne- odezwałam się pierwszy raz od mojego przyjścia tutaj. Widok ten wymusił ode mnie tą reakcję. Księżyc w towarzystwie gwiazd na tle niezwykle oświetlonego miasta. Teraz brzmi to przeciętnie, ale gdybyście mieli okazję ujrzeć to na własne oczy, bylibyście zauroczeni tym miejscem równie co ja. Nim się zorientowałam stałam przy szklanej barierce, moje usta były rozchylone, co było wyrazem podziwu. Odwróciłam się przez ramie, to co ujrzałam było równie cudowne. Uśmiech Ollyego, zawsze uwielbiałam tę jego cechę. Usiadłam na leżaku podkulając nogi pod brodę. Jeden kieliszek wina wystarczył, abym zaczęła ze szczegółami opowiadać mu o wszystkich moich zmartwieniach chodzących za mną od kilku dni. Zaczynając od rozstania z Tylerem, a kończąc na Bieberze. Bieber, kim jest ten człowiek? Był dla mnie cholerną zagadką, którą pragnęłam rozwiązać. Wiedziałam jedno, jeśli chce żyć muszę się z nim dogadać. To nie tak, że byłam zależna od jego marnej dupy. Po prostu on ma dar do zadawania mi mentalnych ciosów. Kiedy dojrzeliśmy prześwitujące dno po winie, a truskawki się skończyły Olly zaproponował mi, abym nocowała u niego. Grzecznie odmówiłam, prosząc o podwiezienie do domu. Szatyn nie odmówił mi, po 15 minutach siedziałam w jego aucie przed moim domem, o ile moge to tak nazwać.

- Dziękuję, Olly- powiedziałam wymuszając lekki uśmiech- jak zawsze mogłam na ciebie liczyć, jesteś wspaniały- złożyłam delikatny całus na jego policzku, po czym odpięłam pas bezpieczeństwa.

- Zawsze do usług- zaśmiał się wzruszając ramionami. Pociągnęłam za klamkę, byłam jedna nogą na chodniku, kiedy usłyszałam następujące słowa- Cailin, jeśli któryś z tych skurwieli zrani cię, dzwoń, a ja przyjadę i zabiję- dzięki, przyda się. Pomyślałam, lecz z moich ust nie wydobyła się żadna reakcja. Pokiwałam głową wysiadając z samochodu i machając mu na pożegnanie. Wchodziłam po schodach na górę, po drodze nie spotkałam żadnego z chłopaków, za co w głębi duszy dziękowałam. Zatoczyłam się do drzwi pokoju gościnnego, pociągnęłam pewnie za klamkę. Do moich uszu dostał się gwałcący dźwięk jęków jakiejś laski, a oczy zostały porażone widokiem pieprzącego ją Biebera.

- Ja pierdole, dlaczego w moim łóżku- syknęłam wychodząc. Trzasnęłam drzwiami będąc oburzona tym co zastałam. Czy apogeum szczęścia dla tego debila jest pierdolenie jakiejś dziwki? Z resztą, to jego problem. Mógł jedynie oszczędzić sobie tego w pomieszczeniu co aktualnie jest moim pokojem. Zeszłam na dół, zaświeciłam światło w salonie, aby poszukać pilota od TV. Znalazłam go po pewnym czasie. Opadłam na kanapę, zdejmując spodnie. Położyłam je na oparciu sofy, to samo zrobiłam z bluzką. Jestem u siebie, więc nie mam się czego wstydzić, tym bardziej, że nie miałam kompleksów z pryzmatu mojego ciała. Usnęłam w trakcie oglądania, jakichś beznadziejnych skeczy. Wczesnym rankiem obudził mnie czyjś dotyk. Otworzyłam oczy, mrużąc je kilka razy, aby upewnić się, że to nie jest sen. Brązowooki stał nade mną i szarpał moją rękę. Nie chcąc się kłócić podniosłam się do pozycji siedzącej. Przetarłam dłońmi twarz próbując się dobudzić.

- Czego chcesz?- zapytałam, moje usta były suche, więc odruchowo zwilżyłam je, oblizując powabnie językiem- masz jakieś powody ku temu, aby wyrywać mnie ze snu?

- Mam- wychrypiał, jego wzrok wciąż bezczelnie tkwił na moim biuście. Prychnęłam kręcąc głową, reakcją szatyna był typowy dla niego gest. Złapał mnie za przed ramie i zaczął ciągnąć mnie do nieznanego dla mnie miejsca- pożałujesz, Cailin- syknął wpychając mnie do pokoju, w którym noc spędził z jakąś landarą. W jego dłoni pojawił się scyzoryk, który po chwili przysunął do mojej szyi.

- O co ci chodzi- wyrzuciłam ręce w powietrze. Byłam zdezorientowana i przerażona. Co tym razem wymyślił? Jego szczęka była wyraźnie zarysowana, a żyły na pięściach uwidocznione. Oblizał usta, uśmiechając się sarkastycznie i odchylając lekko głowę w bok.

- Powiedziałem ci przecież, że jeżeli sprzedasz naszą rozmowę do Tylera to nie ujrzysz światła dziennego. Jak wielką idiotką jesteś nie wywiązując się z umowy?- jego wzrok tkwił w jednym punkcie, którym był nóż, nóż przy skórze na mojej szyi. Przełknęłam ślinę, z chęcią zaczęłabym krzyczeć, lecz wtedy skończyłabym o wiele gorzej. Nie rozmawiałem z Tylerem od kilku dni,a tym bardziej o jego interesach. Muszę go przekonać, że tego nie zrobiłam, choć to nie będzie proste.

- Co?- pisnęłam łapiąc się za głowę- to nie ja, przysięgam. Nie powiedziałam mu o tym, nie miałabym kiedy- pokiwałam głową na co się roześmiał.

- Nie udawaj, dobrze znam te wasze sztuczki- nabrał powietrza, aby kontynuować, lecz przerwałam mu łapiąc go za rękę.

- Posłuchaj mnie- zaczęłam przymykając powieki- nie zrobiłam tego. Nienawidzę Tylera z całego serca, upokorzył mnie na wszystkie sposoby i jest dla mnie skończony. Nie miałabym po co mówić mu o tym. Nawet nie wiem o co ci chodzi, Justin. Co się stało, co on zrobił?- starałam się uspokoić i przemówić mu do rozsądku. Jedynym sposobem na ogarnięcie tej sytuacji było dogadanie się.

- Po tym, jak cie odwiozłem, wróciłem od razu do domu. W progu czekał na mnie Ty, był wściekły. Wypytywał się po co tu jestem, mówił, że nie wierzy mi, że przyjechałem aby ułożyć tu sobie znów życie- zlustrowałam wzrokiem jego ciało, dostrzegłam, że chłopak lekko się trzęsie. O co z tym wszystkim chodziło? Dlaczego tak ważne dla niego było to, aby nasza rozmowa nie doszła do Tylera? Przejechałam dłonią po jego pięści, próbowałam rozluźnić, jego palce, które zaciśnięte były wokół scyzoryka. Minął moment, kiedy odebrałam mu narzędzie- ktoś powiedział mu o swoich obawach dotyczących mnie, inaczej sam by na to nie wpadł- dokończył, a do głowy przyszedł ki pewien pomysł. W prawdzie, był szalony, ale nie miałam czasu na zastanawianie się.

- Tyler jest u siebie?- uniosłam brew, zakładając kosmyk włosów za ucho. Mężczyzna pokiwał głową uważnie przyglądając mi się- pójdę do niego i dowiem się o co w tym kurwa chodzi- pokiwałam głową układając w głowie plan, który był w za sadzie prosty.

- Radzę ci załatwić to, bo inaczej załatwię to w inny sposób- wychrypiał rzucając scyzoryk na łóżko- no dalej, mała. Idź tam i rób swoje- kiwnął głową wskazując na wyjście z pokoju. Odwróciłam się, dając mu tym samym widok na mój tyłek. Przygryzłam wargę wychodząc na korytarz, przeszłam na palcach do pomieszczenia, które niegdyś było moją i Ty'a sypialnią. Nie pukając weszłam do środka, cel mojej wycieczki jeszcze spał rozwalony na wielkim łożu. Wdrapałam się na nie, zdarłam z niego kołdrę. Usiadłam na nim okrakiem, dłonie ułożyłam na torsie.

- Tyler- szepnęłam do jego ucha, złożyłam kilka pocałunków na jego szczęce. Kiedy byliśmy razem często budziłam go w ten sposób, od kilku miesięcy w grę nie wchodziła żadna subtelność. Wiem, że mnie zdradzał i czuję do niego pewne obrzydzenie, ale muszę to zrobić dla dobra sprawy. Chłopak spojrzał na mnie zaskoczony, na jego usta wkradł się cwaniacki uśmiech.

- Maleńka, stęskniłaś się?- zaśmiał się, co mimo wszystko było urocze, jego chichot był ciepły i sympatyczny.

- Mhmm- skinęłam głową, przygryzając wargę, otarłam się o jego krocze, schylając po raz kolejny do płatka ucha- pokłóciłeś się z Bieberem?- zmarszczyłam brwi utrzymując tę samą pozycję. Przez chwilę nie dostałam żadnej reakcji, więc zmusiłam się do kolejnych radykalnych czynów. Justin nie wypłaci mi się za to do końca życia. Zahaczyłam o gumkę jego bokserek, a on zaczął śpiewać jak zegarku, zwierzając mi się o swoje podejrzeniach do naszego gościa.

- Mmm, a powiedz mi jeszcze, sam na to wpadłeś, czy gadałeś o tym z kimś?- mruknęłam wplątując palce w jego włosy. Kiedy uzyskałam odpowiedz uśmiechnęłam się dumnie, pocałowałam go w usta, po czym zeszłam z jego ciała. Zaśmiałam się zwycięsko wychodząc z sypialni. Przemierzyłam korytarz wracając do zniecierpliwionego wariata, który wymusił na mnie to co zrobiłam. Usiadłam na łóżku uśmiechając się do szatyna.

- Bieber, kurwo- westchnęłam- uśmiechnij się do mnie, wygrałam tą misję- roześmiałam się zarzucając włosy do tylu. Pokiwał on głową odwracając się ode mnie, trzymał dłonie z tyłu swojej czaszki. Podszedł do okna i je otworzył. Rzeczywiście atmosfera ociepliła się nieco. Brązowo-oki podszedł do mnie kucając przed łóżkiem. Jęknął oblizując usta, co było piekielnie seksowne w jego wykonaniu. Po krótkim namyśle posłał mi lekki uśmiech, czułam, jak moje wnętrze się roztapia. Jeżeli to nie było piękne, to nie wiem co jest. Ten psychol to kawał czarującego misia, kiedy coś chce.

- Bardzo urocze, skarbie- zachichotałam, opierając się na łokciach. Chłopak spojrzał na mnie rozbawiony przez tytuł jakim go nazwałam.

- Czy ty właśnie nazwałaś mnie uroczym?- przymknął powieki i podniósł się. Zrobiło mi się oraz cieplej, kiedy szatyn nagle zbliżył się do mnie opadając na mnie Dzieliła nas niebezpieczna odległość milimetrów i tkanina stanika, który miałam na sobie. Spojrzałam na niego, przełykając ślinę. Czułam się niezręcznie pod wpływem intensywności jego wzroku.

- Tyler gadał o tobie ze swoim kumplem- zaczęłam się jąkać, chcąc zmienić temat i zaciekawić chłopaka, aby wrócić do poprzedniej pozycji. Jego wisiorek zwisał tuż nad moimi ustami, czułam jego oddech na mojej klatce piersiowej, odepchnęłam go najdelikatniej jak potrafiłam. Sama też podniosłam się do pozycji siedzącej- kurwa usiłuję ci powiedzieć, że osobą która sprawiła, że Ty nabrał podejrzeń jest Chris, na pewno go znasz, skoro jesteś starym kumplem z nim- westchnęłam zdenerwowana, a na twarzy szatyna wdał się łobuzerski uśmiech.

- Czas grać w jednej drużynie, Cailin- szepnął, a na mojej skórze pojawiła się gęsia skóra. Skąd na nagła zmiana nastawienia? Na pewno wiem, że przyniesie to sporo kłopotów. Kto normalny cieszy się z dostatku takiej informacji, by najmniej jak na wieść o śmierci swojego wroga?